چهار اثر اثر فلورانس اسکاول شین،  کتابی است که در ایران بیش از شصت بار به چاپ رسیده و خوانندگان بسیاری را به خود جلب نموده است. نویسنده‌ی این کتاب که شخصی آمریکایی است، سالیان بسیار در حرفه های هنرمند (نقاش) و خطیب، شهرت بسیاری داشت. افراد بی‌شماری در کلاس‌هایش شرکت می‌جستند و از این طریق، پیام معنویت را به گروهی وسیع می‌رساند.

بزرگترین راز موفقیت اسکاول شین این بود که همواره خودش بود: ساده و صمیمی و بی‌تکلف و شوخ‌طبع. هرگز نخواست قراردادی و ادیب مآب یا دارای نفوذی تحمیلی باشد…

این کتاب یکی از کتاب هایی است که می تواند برای افراد و برای شروع زندگی، الگوی مهمی باشد و به جرات می توان گفت که این کتاب بهترین کتابی  است که  در خصوص قانون جذب و ثروت و سلامتی و خوشبختی نوشته شده است.

در سراسر داستان های کتاب «چهار اثر فلورانس» حتی با شروع در جملات اول، می توان به خوبی متوجه بیان صمیمانه و گیرای این نویسنده آمریکایی شد که این ویژگی را تا آخرین جملات کتاب «4 اثر فلورانس» به خوبی حس خواهید کرد.

این کتاب که از جمله پر خواننده ترین کتب دنیاست و تابحال به بسیاری از زبان های زنده دنیا ترجمه شده است، برای اولین بار در ایران در سال 1373 ترجمه و منتشر شد. این کتاب دقیقاً مشابه با عنوانی که دارد، یعنی « 4 اثر فلورانس»، دقیقاً در 4 بخش مختلف نوشته شده است که هر یک در باب یکی از درس های عمیق زندگی است.

بخش اول: بازی زندگی و راه این بازی

بخش دوم: کلام تو عصای معجزه گر تو است

بخش سوم: درِ مخفی توفیق

بخش چهارم: نفوذ کلام

بخش هایی از کتاب:

زندگی، یک بازی است؛

بیشتر مردم زندگی را پیکار می‌انگارند. اما زندگی پیکار نیست، بازی است. زندگی، بازی بزرگ داد و ستد است. زیرا آنچه آدمی بکارد همان را درو خواهد کرد. یعنی هر آنچه از آدمی در سخن یا عمل آشکار شود یا بروز کند به خود او باز خواهد گشت؛ و هر چه بدهد بازخواهد گرفت. اگر نفرت بورزد، نفرت به او باز خواهد آمد. و اگر عشق ببخشد، عشق خواهد ستاند. اگر انتقاد کند، از او انتقاد خواهد شد. اگر دروغ بگوید به او دروغ خواهند گفت. و اگر تقلب کند به او حقه خواهند زد. همچنین به ما آموخته‌اند که قوه‌ی تخیل در بازی زندگی نقشی عمده دارد.

هر آنچه آدمی در خیال خود تصور کند- دیر یا زود- در زندگی‌اش نمایان می‌شود. مردی را می‌شناسم که از مرضی معین که بسیار نادر بود می‌ترسید. او آن قدر به آن مرض اندیشید و درباره‌اش مطالعه کرد که آن بیماری آشکارا بدنش را فراگرفت و مرد. او در واقع، قربانی خیال‌پردازی خود شد.